Katolicka tradycja świętowania zmarłych ma zapewne swoje źródła w zwyczajach przedchrześcijańskich, pogańskich. Z początku święto miało inną datę (majową) a na 1 listopada przeniesiono je w Rzymie najprawdopodobniej pod wpływem dawnego zwyczaju, występującego u Anglosasów i Franków. W Anglii i państwie Franków obchodzono 1 listopada uroczystość zwaną sollemnitas sanctissima. Germanie i Celtowie organizowali jesienią uroczystości ku czci zmarłych zwane Samhain.
Niektórzy uczeni wiążą Wszystkich Świętych z obrzędowością celtycką, ponieważ rok kalendarzowy i obrzędowy Celtów rozpoczynał się w listopadzie. W roku 835 papież Grzegorz IV zwrócił się do cesarza Ludwika Pobożnego, aby ten wprowadził obowiązkowe obchody uroczystości sollemnitas sanctissima 1 listopada w całym cesarstwie.
Uroczystość Wszystkich Świętych wywodzi się ze wspominania w jednym dniu wszystkich męczenników chrześcijańskich. W różnych Kościołach wschodnich prowincji Cesarstwa Rzymskiego, obchody takie wprowadzano w IV wieku. Ich daty były zróżnicowane lokalnie, ale najczęściej przypadały w okresie Wielkanocy. Efrem Syryjczyk zanotował, że w połowie IV wieku, w Edessie obchodzono wspomnienie wszystkich męczenników 13 maja. Według kalendarza z Nikomedii z IV wieku, przypadało ono na pierwszy piątek po Wielkanocy. Ten termin przyjął w V wieku Kościół perski, zachował się on współcześnie w kalendarzu Kościoła chaldejskiego.
Jan Chryzostom wspomniał na początku V wieku, że w Konstantynopolu obchodzono laudację wszystkich męczenników chrześcijańskich, z całego świata, w pierwszą niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego (czyli tradycyjnie 50 dni po Wielkanocy, w czerwcu). Termin ten potwierdzają bizantyjskie kalendarze liturgiczne.
Świętowanie 1 listopada w Rzymie rozpoczęto najprawdopodobniej w roku 741. Papież Grzegorz III ufundował wówczas oratorium w Bazylice św. Piotra na Watykanie in honorem Salvatoris, sanctae Dei genitricis semperque virginis Mariae dominae nostrae, sanctorumque apostolorum, martyrum quoque et confessorum Christi, perfectorum iustorum, czyli ku czci Zbawiciela, Maryi, apostołów, męczenników i wyznawców. W dokumencie fundacyjnym papież polecił odprawiać w tym oratorium modlitwy do Wszystkich Świętych w dniu 1 listopada.
W roku 935 papież Jan XI wyznaczył na 1 listopada osobną uroczystość Wszystkich Świętych, które miało obowiązywać w całym Kościele. Wprowadził też wigilię tego święta. W roku 1475 papież Sykstus IV ustanowił w dniu 1 listopada obowiązkową dla wszystkich wiernych uroczystość i dołączył do niej oktawę obchodów. Wigilia i oktawa zostały zniesione w roku 1955 przez papieża Piusa XII.
W wielowiekowej tradycji Wszystkich Świętych jest ważną uroczystością w wierze rzymskokatolickiej, podczas której 1 listopada wspominamy nie tylko beatyfikowanych i kanonizowanych, ale także wszystkie zmarłe osoby, które wróciły do Nieba i osiągnęły zbawienie.
Źródło: 365lekcjireligii.pl
