Istnieją dwa rodzaje ludzi: tych, co piszą książki i tych, o których pisze się książki i którzy nie muszą ich czytać. Fabuła dzieła „Żebyś nie zagubił się w dzielnicy” jest prosta. To opowieść o starym, samotnym człowieku, który doświadczył traumatycznych zdarzeń w przeszłości i niechętnie wraca do nich pamięcią.
Patrick Modiano to współczesny pisarz francuski. Debiutował w 1968 roku, a w roku 2014 został uhonorowany Literacką Nagrodą Nobla. Jest autorem wielu powieści z których kilka zostało przetłumaczonych na język polski min. Perełka, Katarzynka oraz Przejechał cyrk. Książka Żebyś nie zgubił się w dzielnicy ukazała się w Paryżu w 2014 roku natomiast polskie wydanie ukazało się w 2016 roku.
Głównym bohaterem książki jest Jean Daragane, pisarz samotnie mieszkający w Paryżu. Pewnego lipcowego popołudnia mężczyznę wyrywa z drzemki dawno nie dzwoniący telefon. Niejaki Gilles Ottolini informuje, że znalazł notatnik pisarza i chciałby go oddać. Spotykają się nazajutrz w kawiarni. Ottolini przychodzi z młodszą kobietą, Chantal Grippay, przedstawiając ją jako swoją przyjaciółkę. Podczas rozmowy, Ottolini wyjawia cel spotkania.
Nazajutrz po południu zadzwoniła Chantal, mówiąc, że chce pisarzowi przekazać notatki, zdobyte przez Ottoliniego na policji. W notatkach było wiele nazwisk, wśród nich niejakiej Annie Astrand oraz fotografia nieznanego dziecka. Nazwiska te budzą pewne skojarzenia, jeszcze mgliste i odległe.
W środku nocy dziewczyna przychodzi do pisarza i ostrzega, że Ottolini jest hazardowym graczem na wyścigach konnych, wydał cudzą książkę pod swoim nazwiskiem i może Daragana szantażować, żądając pieniędzy. Pisarz mówi, że nie zna nazwisk znajdujących się w protokołach.
Wskutek podświadomego oporu minione fakty, przywołane wspomnieniem, nie tworzą spójnego ciągu, gdyż ich rekonstrukcje są wybiórcze i przypadkowe. Może ów telefon od Ottoliniego też był tylko snem? Czytelnik książki „Żebyś nie zgubił się w dzielnicy” sam sobie na to pytanie z pewnością odpowie.
Sylwia Rogala
